چکامۀ خمینی نامه

این چکامه که در روزهای نخستین پس از انقلاب موسوم به  57 سروده شده، گویای حقیقتی است تلخ که امروز ایران را ـ پس از گذشت سی و اندی سال ـ همچنان در کالبد و بند نامیمون خود اسیر دارد. بد نیست پس از گذشت این سال ها باری دیگر آن را از دیدگان گذراند و افسوس خورد.

خمینی نامه

مملکت در دست مشتی خائن غارتگر است
بس که این ملت خر است
حال روشنفکر بیچاره ز بد هم بدتر است
بس که این ملت خر است

مغز ها له شد به زیر سم ملایان قم
وای در عصر اتم
صحبت عمامه و تسبیح و ریش و منبر است

بس که این ملت خر است

هر که حرفی زد ز آزادی دهانش دوختند
جان ما را سوختند
حرف حق این روز ها گویی گناه منکر است
بس که این ملت خر است

مملکت افسوس برگشته به صدها سال پیش
حرف عمامه ست و ریش
گوز من بر ریش هر چه شیخ در هر کشور است
بس که این ملت خر است

خاک شهر قم گمان داری بشر میپرورد
تخم خر میپرورد
زانکه هر سو شیخکی بر منبری در عرعر است
بس که این ملت خر است

ما که میدانیم حال شیخها در حجره ها
وای بر احوال ما
کز تف همدرسها ماتحتشان دائم تر است
بس که این ملت خر است

شیخ ریقوئی که دائم بود دنبال لواط
در پی فور و بساط
با فلان پاره اش امروز یک شیر نر است
بس که این ملت خر است

وانکه خیک گنده اش پر بود دائم از عرق
چونکه برگشته ورق
پیش چشم ملت اکنون بهتر از پیغمبر است
بس که این ملت خر است

معده هر شیخکی چون پر شود از مال مفت
می شود گردن کلفت
چشمها انگار کور و گوشها گویی کر است
بس که این ملت خر است

مملکت نابود شد با نقشه بیگانگان
های ای دیوانگان
کی خمینی رهبر است؟ این پیر کودن نوکر است
بس که این ملت خر است

ریده بر این مملکت این شیخ پشمالوی خوک
با گروهی کله پوک
هر یکی از دیگری ابله تر و جاکش تر است
بس که این ملت خر است

میدرد دیوانه وار این مردم بیچاره را
های خر های خدا
کشتن این خرس مردمخوار حج اکبر است
بس که این ملت خر است

خویش را خوانده امام و مسلمین را امتش
چیست؟ دانی علتش؟
زانکه چون خر ملتی زین مفتخور فرمانبر است
بس که این ملت خر است

جای روح الله ریق الله باید خواندنش
ظلم باشد ماندنش
ای خدا این چُس بُوَد روح تو؟ این شرم آور است
بس که این ملت خر است

ای خوش آن روزی که بینم جمله را بالای دار
بر درختان چنار
در چنان روزی وطن از هر بهشتی خوشتر است
بس که این ملت خر است

۲۵ اسفند ماه ۱۳۵۸