بابا کی میگه آخه تو ایران مردم ناراضیند؟!
...
روانشاد فرهاد مهراد در یکی از مصاحبه هایش این چنین می گوید: ایران استعداد خوبی برای از بین رفتن استعدادها دارد.
در این تصویر خسرو گلسروخی از حزب توده را که دشمن دیرینۀ نظام شاهنشاهی ایران است، با محمدعلی ابطحی معاون پیشین ریاست جمهوری اسلامی ایران مقایسه می شود. گلسرخی با آن همه عداوت و دشمنی، با لباسی عادی و صورتی تراشیده و ظاهری تندرست و بی هیچگونه نشانه ای از عدم سلامت در وی در دادگاه حاضر شده، و هر آنچه می خواهد را به زبان می آورد، و در دادگاه اسلامی ـ ولائی نیز روحانی دربند و مقام عالی رتبۀ پیشین نظام در لباس تحقیرآمیز یک زندانی و با ظاهری که بروشنی نشان از کاهش وزن همراه با عدم تعادل روانی در وی دارد حضور می یابد، در حالیکه از پیش جملات قصاری را هم برای او آماده کرده اند.
می دانم که در قهقهۀ مستانه ات هستی، و از فرط شادی پیروزی بر مردم در پوست خود نمی گنجی. می دانم.
تو بردی ای خامنه ای. زیرا ما تنها به گوسپندانی می مانیم، که به چریدن در آن دشت بی آب و علفی که تو برایمان ساخته ای مشغول، و به تکه خاری که روزانه عایدمان شود دلخوشیم و خو گرفته ایم. تا کِی پوستهایمان را بکنند، و سرهایمان بریده شوند. آری تو بردی. تو که مانند یزید و یزیدیان سرها را بریدی و همچون خوناشام، خون ها را مکیدی، ای پست تر از یزید. اما تو بردی. این تو بودی که بازی را به سود خویش به پایان بردی. بزودی نیز فرزندت را دست بیعت خواهیم داد. همانگونه که به تو دادیم، و ردای فروانروایی هرگز بر قامتت برازنده نبود. اما با او نیز همان کرده که با تو کرده ایم.
باری، بازی را به تو باختیم زیرا ما مردمی متفرق، نامتفق، ناموافق، ناهماهنگ، بی انگیزه، بی تدبیر، بی شهامت و بی مشفقیم. هر که ما را راهبری کرد، تداوم سلطنت ترا امید داشت، نه خواست ملت را. آری تو بردی. به تو تبریک می گویم ای پسر ابلیس.
ما نیز به روزمان می اندیشیم که چگونه شبش کنیم، و فردایمان چون امروزمان، و امروز چون دیروزمان سیاه است و نکبت بار. تا که اجل کِی سر رسد و زندگی را بدرود گوییم.
امروز اگر در تارنگاری نوشته شود: دخترکی از فرط گرسنگی غش کرد، بی درنگ صدها کلیک می خورد. اما اگر نوشته شود: چـــــــــرا دخترک از گرسنگی غش کرد، تنها انگشت شمارانی بدان می پردازند! براستی چرا؟
بیاییم رازی را که آرمان خواهی هیچگاه به سرانجام خویش نمی رسد را بگشاییم.
من نمی دانم، اگر بگوییم در بالای چشمان جنبش سبز ابروانی است، گویی بر مقدسات برخی جسارت شده است! اگر خدای ناکرده بر موسوی و خاتمی کسی در جایی خرده یا خشم بگیــرد، که دیگر وا ویلتا! این چه دموکراسی و پلورالیسمی است، من در نمی یابم!
سبز اندیشی، ساختن بت برای معابد سیاسی نیست، بلکه داشتن طراوت سیاسی است. این را هنوز برخی در نمی یابند!!!
جنبش سبز ایران، یک جنبش آزادیخواهی است، که با خواست نخستین برسمیت شناختن آراء مردمی با شعار «رأی من کو» پا به عرصۀ ظهور گذاشته است. سپس خواست ها رفته رفته افزایش یافت، و با همبستگی ملی و جذب گروه ها و لایه های گوناگون اجتماعی با نظریۀ تکثرگرایی و برسمیت شناختن عقاید گوناگون و حتی رویارو، با شعار «اتحاد در عمل، اختلاف در عقیده»، گام در میدان کارزار نهاد. اما از چه روی پس از سپرش دو سال همه چیز وارونه رخ می نماید؟ گروهی همانگونه که انقلاب ـ به اصطلاح ـ آزادیخواهانۀ 57 را از آن خود دانسته و بنام خویش به ثبت رساندند، پس از کودتای 22 خرداد 88 چنان کردند که پیشتر نموده بودند! این بود که از قطاری که میلیون ها ایرانی بر آن سوار بودند، یک به یک همه پیاده گشته، و امروز لوکوموتیوران یکه و تنها در آن است!
هم میهنان اگر با سعۀ صدر نکوشند تا این طوفان پدید آمده را به سرانجام رسانند، ره به مقصود نبرده اند. از این رو بر آن باید بود تا با واقعیات بر مبنای درست روبرو شده، و به آرمانی که برایش بسیاری جان داده و قربانی گشته اند، اندیشیده شده، و اصول درست به انجام رسد.
میگه: نه!
میگم: الکل چی؟ می خوری؟
میگه: گه گهداری!
بهش میگم: تو دم از اسلام میزنی برای من؟؟!!!!!!!! مگر نه اینه که نماز جز فروع دین اسلامه؟
مگر نه اینه که ان الصلوة کانت علی المؤمنین کتاباً منقوتاً؟
مگر نه اینه که فویلٌ للمصلین! الذین عن صلوتهم ساهون ...؟
مگر نه اینکه ان الصلوة عمود الدین؟
مگر نه اینکه ان الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر؟
و مگر نه اینکه لا ینال شفاعتنا من الستخف الصلوة؟
مگر الکل(شراب و فقاء) جزء نجاسات 7 گانه نیست و نوشیدنش حرام اعلام نشده؟
چی بگم والا دیگه؟؟!!
مردمی که آسانترین راه را برای رسیدن به آرمانشان برمی گزینند، به خواستهای خود نمی رسند. این است چالش پیش رو. درست مانند بیماری که درمان را در بلعیدن یک قرص یا سپردن بدن خویش به تیغ جراحی بهتر می داند، تا روشی را که در درازنا بهتر و پر سودتر باشد. آن می شود که عوارضش پر خطرتر و زیانبارتر می گردد. امروز مردم ایران باید بدانند و بپذیرند، که هزینه باید بپردازند برای رسیدن به هدف. اگر چنین نکنند، همچنان در ناکامی ها دست و پا خواهند زد.
همه روزه بدبختی ها، ناکامی ها، درماندگی ها، سختی ها، دشواری های اقتصادی و ... دوچندان می شوند، و مردم تنها به روز خویش می اندیشند که چگونه به شب نزدیکش کنند، و فردا روز از نو! این است که مانند چهارپایی بی هدف و سرگردان به دور سنگ آسیایی می گردند، بی آنکه پس از سپرش روزها، ماه ها و سالها، بهره ای نیک از زندگیشان برده باشند.
ایرانیان راه آسان را می بینند! و آسانترین راه، بهترینشان نیست ...
کمی بیاندیشیم.
روزنامۀ نروژی زبان Vårt Land در شمارۀ دیروز خود، به سرگذشت پناهندگان ایرانی پرداخت، که پس از گذشت چند سال از اقامتشان، با دریافت گذرنامۀ ایرانی برای تفریح به ایران مسافرت می کنند. در این گزارش از بانویی ایرانی پرسش می شود: آیا شما کسی یا کسانی را می شناسید که در ایران تجارت برپا کرده اند؟ پاسخ اینگونه است: بلی، بسیاری از هم میهنانم را می شناسم، که در ایران فروشگاه های فرش، لباس و نمایشگاه های اتومبیل دایر کرده اند، و با گماردن بستگانشان برای ادارۀ محل بیزنس، به عایدی خوبی دست می یابند. و نیز می افزاید: همچنین مالیات کمتری را از اینروی که دارای شغلی تمام وقت در نروژ نیستند، می پردازند. محمود امیری مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران در اسلوی نروژ نیز در این راستا، این موضوع را یک اقدام شرم آور توصیف کرده و گفت: ما در نروژ در گردشگاه موقت بسر نمی بریم، و این قبیل اقدامات می توانند، در بررسی پروندۀ پناهجویانی که تقاضای پناهندگی در حال حاضر می کنند، خلل وارد سازد. و نیز اضافه کرد: هیچ تفاوتی میان کسی که سی سال پیش به این کشور پناهنده شده است، با آن کس که امروز پناه می آورد نیست.
همچنین در خصوص گزارشی که از تلویزیون دولتی نروژ NRK که در تاریخ 11 فروردین سال کنونی نسبت به اقدام جاسوسی سفارت ایران در میان پناهندگان و مهاجران ایرانی پرده برداشت[که در تظاهراتی که در این پیوند در روز پس از انتشار در برابر سفارتخانه روی داد، چند تن از تظاهراتچیان توسط دیپلماتهای ایرانی مورد ضرب و شتم قرار گرفته، و در این پیوند پرونده هایی در دادگاه های این کشور در جریان است]، از محمد جواد حسینی، مدیر روابط عمومی سفارت جمهوری اسلامی ایران در اسلو نیز پرسش شد و وی چنین پاسخ می دهد: این قبیل ادعاها کذب محض است، و سفارت ایران هرگز دست به اینچنین اقداماتی نمی زند. همچنین می افزاید: نیاز نیست ایرانیان برای دریافت گذرنامه کلیۀ اطلاعات مربوط به چگونگی ورود به این کشور را بیان داشته و یا آنها را انکار نمایند، و نیز دریافت حمایت های اقتصادی از سوی مقامات ایرانی را برای اقدام های جاسوسی را مردود دانست[!]
