۱۳۹۱ مهر ۲۶, چهارشنبه

کدامیک برای ایران سودمندتر است؟


  • دستیابی به یک دموکراسی دائمی در ایران با کوشش مردم، و همه پرسی و انتخاباتی آزاد زیر نظر ناظران بیطرف بین المللی برای تعیین نوع حکومت آینده و سرنوشت آتیۀ ایران، و گزینش افرادی اصلح با انتخاب مردم برای ادارۀ میهن؟
یـــا
  • بروز جنگی خانمانسوز از سوی کشورهای غربی ـ که تبعات و پیامدهایی شاید هرگز جبران ناپذیر برای کشور و ملت داشته باشد ـ و نشاندن فرد یا افرادی دست نشانده بر اکثریت جامعه ـ نظیر جلال طالبانی در عراق و حامد کرزی در افغانستان ـ که اهداف و منافع غرب را برای رساندنشان به منابع ملی و استعمار دگربارۀ ایران را فراهم سازند؟
امروز مشکل غرب نه حقوق بشر در ایران است، و نه آنان دلی برای مردم ایران می سوزانند، بلکه تنها گرایش حکومت کنونی ایران به روسیه و چین در کانون نظرشان می باشد که دست غرب (ایالات متحدۀ امریکا) را از منابع فسیلی در ایران کوتاه کرده است.
برون رفت گروه مجاهدین خلق و نیز میهمان نوازی و پروارسازی اصلاح طلبان جدا شده از ولی فقیه در کشور امریکا، اهدافی دراز مدت را در خود نهان دارد که جای بسی تأمل است. 
امریکا و غرب هیچگاه از یک حکومت دموکراتیک در ایران استقبال نکرده و نمی کند، چراکه خوب می داند دولت و پارلمانی با نمایندگان دارای رأی مردم در یک نظام دموکراتیک مردم محور در ایران، هرگز دستیابی به خرید ارزان قیمت نفت ایران را برایشان آسان نخواهد ساخت. از این رو است که در پی آلترانیوی دیکتاتورمئاب همگام و همراه خویش است، تا بجای نگاه به رقبای شرقی روس و چینی به قبله و کعبه ای جدید در واشنگتن چشم دوخته، و منافعش را تأمین سازد. در این راستا و در پیرامون کمی هم آزادی به مردم ایران ـ همانگونه که نسبتاً  در دورۀ ریاست جمهوری سید خندان خاتمی بود ـ به صدقه دهند و زبانشان را فرونشانند، و روز از نو. و در کناره، آنانی را که از اندیشه های والای خردگرایانه و دلسوزانه برای ایرانی آزاد و غیر وابسته و دست نشانده برخوردارند، یا به حاشیه رانده و خانه نشین کنند، یا به زندان و اعدام رهسپارشان سازند! اینجا است که باید گفت که مردم ایران را زهی خیال باطل که امـــــــــــــــــــریکــــــــــــــــا آمده و از دارایی هایش مایه گذارد، که آنان را مفت از چنگ خامنه ای و خامنه ای ها رهانیده، و خواست های دموکراتیکشان را جامۀ عمل بپوشاند!
باید بدانیم غرب از سویی دیگر همچنان به لولو یا هیولای ساختگی برای کشور اسرائیل در خاورمیانه که دیرسالی است مانع از صلح میان اعراب و اسرائیل، و رسیدن به کشوری مستقل فلسطینی است، نیاز دارد، و آنرا با جدیتی بی وصف نگهداشته و حفظ می کند!
حال بیاندیشیم کدام راه را برای ایران ارزنده تر می دانیم؟ آیا ارزنده نیست که همه پرسی و انتخاباتی آزاد در آغاز برای تعیین نوع حکومت آتیۀ ایران (جمهوری یا پادشاهی پارلمانی) را به انجام رسانیم، و در ادامه راه را برای گزینش افرادی شایسته با دانش ها و تجارب مثمر فایده برای ادارۀ کشور، و بنای قوۀ مقننۀ مورد آرزوی همۀ ایرانیان که همانا فارغ و خارج از سلطۀ یک فرد بر آن و دارای نمایندگان منتخب مردم باشد، و قوۀ قضاییه (دادگستر) ملی، و در ادامه رسیدن به خواست های ملت، دموکراسی و صنعت و اقتصادی پویا و شکوفا، با بهره گیری از دانش های نوین جهانی و فراهم ساختن راه ها و سازکارها برای تأمین رفاه و آسایش مردم و حضورشان در عرصه های گوناگون و سرنوشت ساز ملی و میهنی، و در پایان رساندن شأن والای ایرانی در عرصه های بین المللی و جهانی را هموار سازیم؟ این پدیده دور از دسترس نیست، و تنها به خواست و همت ما (مردم) وابسته است.
ارسال به بی رنگی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر