امروز در یک بیمارستان دولتی در نزدیکی شهر اسلو بودم. در طبقۀ همکف بیمارستان که به انتظار ایستاده بودم، به نکته ای جالب برخوردم، که بسیار درخور دیدم تا آن را نوشته و با هم میهنان ـ بویژه ساکنان در ایران ـ در میان گذارم.
و آن نکته چه بود؟
قضیه از این قرار بود، که در آن بیمارستان به رسم معمول همۀ بیمارستان ها در این کشور و سایر کشورهای غربی، برای نیایش و آرامش حال همراهان و بستگان نزدیک بیماران، یک مکان بنام Chapel (کلیسای کوچک) تعبیه شده است.
و اما چه چیز شگفتی مرا بر انگیخت؟
در کنار آن Chapel اتاقی به همان اندازه و امکانات درخور و نیاز به عنوان مسجد(پرستشگاه مسلمانان) به همراه کمدی حاوی کتب قرآن و ادعیۀ اسلامی، و وضوحانه ای کوچک با یک دستشویی نسبتاً بزرگ با ارتفاع کم برای شستشوی پاها برای مسلمانان اهل سنت به منظور وضو قرار داده شده بود!
با خویش اندیشیدم، این است روی افتراق و ناهمگونی میان کشورهای اسلامی نظیر کشورمان ایران با کشورهای عربی که چنین بر هر انسانی با هر کیشی ارج می نهند، و برایشان همه امکاناتی را برای آسودگی فراهم می آورند، که به آسانی بر مناسک مذهبی خویش در هر مکان و هر زمانی همت گمارند. حال آنکه نه تنها در میهنمان چنین چیزی در هیچ بیمارستانی نیست، بلکه در قاموس اسلامی حتی حق بنای مسجد برای اهل سنت در شهرهای شیعه نشین بویژه تهران وجود ندارد!!!
براستی چه باید گفت؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر