همانگونه که در فضای مجازی و رسانه های گوناگون خبری بازتاب یافته، آقایان موسوی و کروبی با طرح درخواست مجوز راهپیمایی از وزارت کشور، در لفافه حضور گستردۀ مردم تهران را خواستار شده اند. از اینرو دیگـر نمی توان دست روی دست گذاشت، و گناه را بر گردن دیگری انداخت و ایشان را متهم به سـازش و کـُرنش در برابر حاکمیت جور و فساد ساخت. اما اینک حکومت در یک بازی باخت باخت قرار گرفته است. این درخواست بسیار هوشمندانه و ظریف نگاشته شده، و در آن حمایت از قیام و حرکت مردمی و آزادیخواهانه در دو کشور مسلمان منطقه(مصر و تونس) در دستور کار واقع گردیده است. حکومت از آن روی که در این چند روز اخیر همواره بر طبل پشتیبانی از جنبش مردمی دست کم در کشور مصر کوفته، را بر آن خواهد داشت تا به مکر و حیله متوسل شده، و از عمرو عاص های خود در بلوک قدرت بهره جوید. شاید در این راستا حکومت بر این پنداشت گام نهد و بخواهد حمایت نمایشی مردم ایران از مردم تونس و مصر را در خیابان ها، در روز ٢٢ بهمن ماه به انجام رساند. اما این حقّه ای بیش نیست و تنها هدفش نقش بر آب کردن حضور اعتراضی میلیونی مردم در سطح خیابان ها است.
از دید من یکی از راه های خنثی ساختن خدئۀ اهریمن سرشتان دستگاه حکومت آن است که، ملاک برای انجام راهپیمایی سالانه در روز ٢٢ بهمن را پاسداشت روز پیروزی انقلاب دانسته، و تحت هیچ عنوان اجازۀ اتصال آن به سایر مقولات داده نشود. همانگونه که حکومت هرآینه که می خواهد با بسیج عده ای از ادارات و نهادهای دولتی، نمایش های گوناگون را در هـــر کجا بر پا می نماید، می تواند روزی دیگر را برای این کار اختصاص دهد. باید به آنان فهمانده شود، که روز«٢٢ بهمن، روز انقلاب اسلامی در ایران» است، و نباید به مردم سایر کشورهای دنیا تعمیم و اختصاص داده شود.
روز ٢۵ بهمن ماه ٨٩ ، روزی بغایت سرنوشت ساز برای مردم ایران خواهد بود. حکومت خوب می داند که با آنچه که در این دو سال بر مردم تحمیل کرده، و تنگناهایی که آنان را گرفتار آورده است، بی گمان از خیزش دگربارۀ آنان، و حضور میلیونیشان بسیار بیمناک و وحشتزده است. از اینرو هر گونه حرکتی هرچند کوچک می تواند بر بادکنک اقتدار این رژیم سایه انداخته، و آنرا به لرزه افکند. مردم در این روز باری دیگر بسیار پر شمار به این حکومت جهل، جور و فساد خواهند فهمانید، که نیروی پتانسیل فرا تصور در مردم ایران تا چه اندازه می تواند پایه های این حکومت پوشالین و از درون تهی را سست نماید. امروز حکومت با چالشی تقریباً بی سابقه دست و پنجه نرم می کند، که همانا عدم مشروعیت و مقبولیت در داخل و محبوبیت در خارج است، و تلاش برای فرونشاندن نیروی عظیم مردمی داشته، و با بکارگیری از اهرم های فشار، ارعاب و تهدید اعم از دستگیری، بازداشت، شکنجه، احکام طولانی مدت و اعدام، مردم را از مطالبات قانونی خود منصرف سازد.
بسیاری از مردم از آن روی که شاید حکومت به کشتار در خیابان دست زند، هراس از حضور را دارند. باید به این دسته از هم میهنان خاطرنشان ساخت که به هیچ روی رژیم قصد قتل عام در معابر را نداشته، و نمی خواهد که یادآور رویدادهای از این دست در پیش از انقلاب باشد، چرا که در این سی و دو سال خود همواره به نکوهش آن اعمال پرداخته، و خود هرگز دست به آن کار نخواهد زد. اما بمنظور آرامش بیشتر خاطر، از اصول ایمنی نباید غافل ماند، و از بروز خطرات احتمالی باید جلوگیری نمود.
سخنی با همشهریان ارجمند؛
حضورتان در راهپیمایی، هم پشتیبانی از خیزش مردمی است، و هم از سرکوب مردم به دست ساندیس خوران مزدور جلوگیری می کند. بدانید حکومت آنچنان امروز ضعیف شده، که تــوان رویارویی با خیل عظیم ملت یکپارچه و همبسته را ندارد. پس از «هیـچ» مترسید که آنان چون بادکنکی در دستان کودکی خُـردند، که هر آینه می تواند به دستان شما بترکد. پس؛ نترسید، نترسید، ما همه ـ ٢۵ بهمن ـ با هم هستیم.
یزدان پشت و پناهتان، و گام هاتان در جنبش سبز آزادیخواهانۀ مردمی ایران استوار باد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر