مردمی که آسانترین راه را برای رسیدن به آرمانشان برمی گزینند، به خواستهای خود نمی رسند. این است چالش پیش رو. درست مانند بیماری که درمان را در بلعیدن یک قرص یا سپردن بدن خویش به تیغ جراحی بهتر می داند، تا روشی را که در درازنا بهتر و پر سودتر باشد. آن می شود که عوارضش پر خطرتر و زیانبارتر می گردد. امروز مردم ایران باید بدانند و بپذیرند، که هزینه باید بپردازند برای رسیدن به هدف. اگر چنین نکنند، همچنان در ناکامی ها دست و پا خواهند زد.
همه روزه بدبختی ها، ناکامی ها، درماندگی ها، سختی ها، دشواری های اقتصادی و ... دوچندان می شوند، و مردم تنها به روز خویش می اندیشند که چگونه به شب نزدیکش کنند، و فردا روز از نو! این است که مانند چهارپایی بی هدف و سرگردان به دور سنگ آسیایی می گردند، بی آنکه پس از سپرش روزها، ماه ها و سالها، بهره ای نیک از زندگیشان برده باشند.
ایرانیان راه آسان را می بینند! و آسانترین راه، بهترینشان نیست ...
کمی بیاندیشیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر